Cape coast

He, de zon schijnt! Zo begint onze dag bij het wakker worden, met een kinderlijke verbazing. Het is heerlijk hier. Gisteren wilden we al verslag doen, toen we in Elmina waren maar daar ging eea zo traag als mijn vorige computer! Dus vandaag een nieuwe poging.
Inmiddels zijn we vertrokken uit Accra. Het was een prettige kennismaking met een land dat ik nog niet kende maar me wel bekend voorkomt. Het lijkt op Burkina maar ook weer niet. Als ik erachter ben wat het verscvhil is zal ik daar over rapporteren. Iig is het wat koeler in Accra dan in Ouagadougou, omdat het aan de kust ligt en er altijd een verfrissend windje waait. Mijn eerste dag in Accra hebben Rien en ik gebruikt om uren over de markt en door de straten van Accra te lopen.Ik heb mijn ogen uitgekeken, zoveel ZZPers op zo n relatief kleine plek!!! De informele economie viert ook hier hoogtij Ik vraag me af wat mensen aan het eind van de dag aan inkomsten mee naar huis nemen. Ondoorgrondelijk.
Na een dag, een grote fles bier en een pot klaverjassen was ik helemaal thuis. En de volgende dag ben ik er alleen op uit gegaan. Eerst naar een kindertehuis om onze meegebrachte kinderkleding in te leveren, sorry Sanne, en naar de craft market te bezoeken waar ik Rien met geen stok mee naar toe kreeg. Houdt niet van mensen die indringend iets proberen te verkopen. Dat probleem had ik nog niet omdat ik iedereen vertelde dat we op rondreid zijn en niks mee kan nemen. Dat ik over 4 weken terug kom om dingen voor thuis uit te zoeken. Voorlopig heb ik dus niet anders dan vrienden op de craftmarket. Kijken of dat over 4 weken nog zo is.
Toen werd het tijd om de verkassen en zijn we met de bus naar Hans Cottage gegaan, een huisjespark tussen Cape Caost en Elmina in. Prachtig. Rien kende het van 5 jaar geleden en had er geen bezwaar tegen daar nog eens te logeren. Prachtig, alleen een beetje angstig voor de krokodillen die daar vrij leven. Weliswaar zo volgevreten dat er geen mens meer bij kan maar toch stemde het me behoorlijk nederig!
Overal prachtige vogels en bloeiende planten.
Gisteren zijn we naar Elmina gegaan en hebben daar de poort naar de hel voor heel veel afrikanen gezien en een rondleiding gekregen waarbij het ons nog eens is ingepeperd. Was geen ontkennen aan. Elmina zelf is een heel bedrijvig vissersdorp en ruikt dan ook indringend naar vis. Daar kon een zeebriesjes niets aan veranderen. Echt de moeite waard om er geweest te zijn. En nu zijn we dus in Cape Caost om jullie te berichten over onze wederwaardigheden. Nu mag Rien. Heel veel liefs van een nu al uitgeruste blanke afrikaanse!
Gea

Dag lieve allemaal, Gea heeft het allemaal al verklapt, we hebben het geweldig! Onze nieuwste vriend heet Joseph, of eigenlijk Kofi Joseph. Van alle opdringerige en soms hondsbrutale taxichauffeurs heeft Joseph de strijd gewonnen. De beste man oogt bescheiden, maar weet precies op het juiste moment toch net iets meer geld aan ons te verdienen dan was afgesproken. Hij doet dit echter op zo een vriendelijke innemende manier en met een grote vriendelijke glimlach, dat je al akkoord bent gegaan voor je er erg in hebt. Joseph is op afroep beschikbaar en rijdt ons braaf overal naar toe. Hij pronkt met ons bij zijn concurrenten, maakt sier bij zijn vrienden en is door onze aanwezigheid een enkele dag verzekerd van inkomen. Erg aardige man en voor ons een uitkomst. Het wordt vermoeiend om steeds met taxi chauffeurs te moeten onderhandelen over ritprijzen, terwijl je ook wel weet dat je uiteindelijk toch vaak veel teveel betaald. Gea is nog vers, fris en fruitig, in tegenstelling tot mij, en onderhandelt er stemmig op los. Ik laat het onderhandelgedeelte dus maar aan haar over. Helaas lukt het niet wat leuke fotoos te uploaden, maar ik blijf mijn best doen.
Groeten aan iedereen en tot het volgende bericht.
Rien