Kumasi

Dag allemaal.
Inmiddels hebben we onze tocht naar het noorden voortgezet en zijn we in Kumasi aangekomen. Kumasi is niet zo groot als Accra, maar is toch nog goed voor ca 1.500000 inwoners. Het is de hoofdstad van de Ashanti Region en een gewone smeerboel, zoals alle steden in Ghana. Gea en ik fantaseren al over allerlei projecten die we hier zouden kunnen ontwikkelen en het eerste waar we het roerend over eens zijn is dat we iets met afvalverwerking zouden kunnen gaan doen. Eigenaardig genoeg kom je zo nu en dan wel iemand tegen die vuilnis op en karretje laadt, wat doet vermoeden dat er weldegelijk sprake is van gemeentereiniging; volkomen onduidelijk is echter waar de rotzooi blijft en wat men ermee doet. Bovendien lijkt het de spreekwoordelijke 'druppel op een gloeiende plaat'.
De mensen zijn, zoals vrijwel overal waar we komen, buitengewoon warm en vriendelijk in de manier waarop ze ons tegemoet treden. Uiteraard doen ze eerst hun best je een poot uit te draaien (taxi's, verkoop van van alles en nog wat), maar als de soms heftige onderhandelingen achter de rug zijn en de moedige Ghanees in de gaten krijgt dat hij niet met onnozele blanke toeristen te maken heeft die je geld kunt aftroggelen, dan is de strijd gestreden en ontstaat er vaak allervriendelijkst contact.
In Cape Coast hebben we ons bezoek afgesloten met een bezoek aan het Kakum National Park en in dat park een spannende bomentocht gemaakt, maar daar gaat Gea over berichten.
Met ons is alles goed, we hebben het leuk met elkaar. Met Gea kun je goed reizen.
Groetjes,
Rien

Tja, die bomentocht....60 meter boven de grond door de toppen van een tropisch regewoud over een touwen-plankjes brug! Weliswaar aangelegd door de Canadezen maar toch.... En net voor de tocht begon vertelde Rien me dat hij al duizelig van hoogtevrees werd als hij uit een diep bord at!! Inmiddels zat hij in pannetje 3 en verzekerde me nog niet te hyperventileren. Wat te doen in zo' n geval? Wat is wijsheid? Heb meteen exposure voorgesteld omdat voor een G schema geen tijd meer was maar Rien was inmiddels in de ontkenningsfase aangekomen en verzekerde me dat hij zich er manmoedig doorheen zou slaan. Aldus gescheidde: tussen gids en mij in stapte hij met regelrechte doodsverachtig de brug op en wat denk je? Nergens last van. Heeft hij selectieve hoogtevrees, nou ja!
Het was adembenemend in een woord! Prachtige bomen en planten en echte oerwoud geluiden. Onze vriend Jozeph had erop aangedrongen dat we zouden gaan en terecht.
Gisterochtend zaten we al om 5 uur bij de bushalte naar Kumasi. Een vrij relaxte tocht in een koele bus met slaapstoelen. In de middag, na een oude mensen slaapje naar het craft center van Kumasi getogen waar ook allerlei traditionele handenarbeid werd getoond. We werden bijna helemaal met rust gelaten wat kan duiden op een streng toeristen beleid(?).
Toen we naar bed wilden gaan ontdekte ik dat de lakens niet verschoond waren en omdat het het duurste hotel tot nu was vond ik dat behoorlijk stom. Zo kom je nooit in de Bradt guide! Afijn, binnen de kortste keren was het gefikst en konden we gaan slapen.
Dag allemaal, bedankt voor jullie reacties. Ga zo door.
Heel veel liefs, GEA

Er zijn inmiddels wat foto's toegevoegd!