Karaga

Dag lieve vrienden en familie,
Zo zie je maar weer hoe therapeutisch zo'n reis in den vreemde kan zijn: ik heb mijn hoogtevrees geheel overwonnen. (Beetje exposure en klaar is Clara!).
Inmiddels zijn we in Karaga (noordelijke regio) bij mr. Karim, die ons uitbundig dank zegt voor de gulle gaven uit Nederland. Hij denkt nog na over een geschikte besteding.
Hier blijkt zowaar een internetcafe te zijn! Nou ja, internetcafe is een groot woord; het is een hutje met een computer met zowaar internetverbinding.
Nu we in dit schitterende, rustige dorp zijn aangeomen kan een bezoek aan de locale 'chief' uiteraard niet achterwege blijven. De oude en ongetwijfeld zeer wijze man was blij met ons bezoek al kon hij ons niet zien, want hij heeft een oogziekte. Aangezien de oogarts is verhuisd van Tamale naar Kumasi is hij nu, tijdelijk, verstoken van medische hulp. Kost Ghcedi 10 (4 euro), zo'n bezoek aan het dorpshoofd. Nadat wij hem uitbundig bedankten voor zijn bereidheid ons in zijn paleis te ontvangen, beloonde hij, op zijn beurt, ons met gulle hand: als geschenk kregen we een paar kilo Yam en een guineafowl (soort kip) mee. De bijvrouwen van Karim gaan daar vanavond een heerlijke fufu-maaltijd van bereiden; een feest waar we ons zeer op verheugen!
Zo vieren wij dus kerst, u allen by the way gezegende dagen toegewenst.
1ste kerstdag was er geen stroom in Karaga. Men brandt hier allerlei terrein plat, met het idee dan sneller opnieuw te kunnen verbouwen en oogsten. Per abuis is er een electiciteitspaal in vlammen opgegaan, waardoor het hele dorp verstoken was van electriciteit. Dat zijn zo van die kleine ongemakken waar niemand zich overigens erg druk over lijkt te maken.
Rien

Het valt niet mee om iets uit dit door stof geteisterde toetsenbord te krijgen maar ik zal mijn best doen. Hartstikke leuk om jullie reakties te lezen Dank daarvoor.
Ons laatste bericht is alweer van een kleine week geleden. Daarna hebben we geen computer meer aan de praat kunnen krijgen. Tot nu! Na Kumasi zijn we op weg gegaan naar Tamale, een provinciestad in het noorden. Van daaruit hebben we, omdat we niet meer zo heel jeugdig zijn, een taxi genomen naar Mole, een prachtig natuurpark waar we het wild van Ghana hebben bekeken. Helaas maar een olifant, een wat sneue bull die door zijn familie weggestuurd was om zijn eigen groep te vormen. We hebben daar 3 dagen reisvakantie gehouden, boekje, wandeling, zwembad, klaverjassen, bier en veel slapen.
Even over Rien, tot nu toe is hij onveranderd een ideale reispartner. Met ongeveer hetzelfde slome reistempo als dat van mij. Bovendien is hij ook een type van als het niet links om kan dan maar rechtsom en dat hadden we van elkaar niet gedacht Een feest van ontdekkingen dus!
Kerst is een beetje aan ons voorbij gegaan. We zitten nu in Moslimland en die doen er niet aan. Wel weer iedere ochtend het grensoverschrijdende geschreeuw uit de micro' s op de minaretten. Het klinkt als een jongetje dat zijn zin niet krijgt. Gelukkig heb ik oordoppen bij me.
Dit was het weer even lieve mensen, ik ram het toetsenbord bijna door het plankje waar het opstaat! Het volgende bericht komt waarschijnlijk uit Ouagadougou.Heel veel liefs, GEA